ΜΠΡΙΓΚΑΝΤΙΝΙ ή ΜΠΡΙΓΚΑΝΤΙΝΟ‏

ΜΗΚΟΣ ΣΚΑΦΟΥΣ: 27.00 m | ΜΗΚΟΣ ΟΜΟΙΩΜΑΤΟΣ: 0,90 m | ΚΛΙΜΑΞ: 1/30 | ΥΛΙΚΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ: Καρυδιά

Μπριγκαντίνι ή μπριγαντίνι προέρχεται από την Ιταλική λέξη brigantino, λεγόταν δε και βεργαντίνο, βεργάντι και περγάδι. Ξεκίνησε από τον 17ο αι κατ, άλλους από τον 14ο αι κωπήλατο, με βοηθητική ιστιοφορία, πανιά λατίνια πάνω σε δύο κατάρτια, από τα οποία το ένα κατάπρωρα και το άλλο στη μέση. Κάποτε, αντί γιά τριγωνικά είχε τετράγωνα ιστία. Το μήκος του δεν ξεπερνούσε τα 15 μέτρα και το πλήρωμα τους 50 άνδρες ,από τους οποίους οι μισοί κωπηλάτες μοιρασμένοι στα δύο πλευρά. Ηταν ένα ελαφρύ μπρίκι.

Χρησιμοποιήθηκε πολύ γιά ανίχνευση, μετάδοση μηνυμάτων, πειρατεία και ρήξη αποκλεισμού. Εξυπηρετώντας αυτές τις αποστολές εξελίχτηκε σε μέγεθος, οπλισμό και εξαρτισμό, ώστε στα τέλη του 18ου αι, το βρίσκουμε στα χέρια των Ελλήνων να είναι ένας τέλειος πάρων (μπρίκι), με λιγότερα από 18 πυροβόλα.’Ηταν ένα γρήγορο και ευέλικτο καράβι.

Στον αγώνα χρησιμοποιήθηκε ως βαρδακόστα ή γκουαρντακόστα , δηλαδή , ως πρόσκοπο ,ανιχνευτικό ή περιπολικό πλοίο. ‘Οπως οι καθαυτό πάρωνες, τα μπριγκαντίνια είχαν δυσανάλογα ψηλά κατάρτια με δύο επίσης ψηλά επιστήλια (αλμπουρέτα), χωρίς θωράκια ,αλλά με δίζυγα κρουζέτα, δηλαδή, εξώστη στο κατάρτι από δύο εγκάρσια ξύλα. Η ιστιοφορία τους παραφορτωμένη και επικίνδυνη. Γι’ αυτό χρειαζόταν προσωπικό ικανό και έμπειρο. Με τα μπριγκαντίνια οι ‘Ελληνες ταξίδεψαν στη Μαύρη Θάλασσα, τη Μεσόγειο και πέρα απ’αυτή στον ωκεανό, Αμερική, Βρετανικά νησιά και Βαλτική. Από τα ιστιοφόρα μεσαίου μεγέθους ήταν ο πιό διαδεδομένος τύπος.

Το μπριγκαντίνι εξελίχθηκε στο τέλος του 19ου αι σε απόστολο περιπολικό , χωρίς να πάψει να είναι ένα είδος μπρικιού. Μόνο πως δεν είχε υπόφραγμα κι από τα δύο κατάρτια του έφυγαν οι σίπαροι και δεν υπήρχε στο πρυμνιό κατάρτι ημιόλιο (μπούμα).

Γιά την κατασκευή του ομοιώματος χρησιμοποιήθηκαν σχέδια των SERGIO BELLABARBA και EDOARDO GUERRERI.